Tjeemigt.. wat triest! En hilarisch eigenlijk..

Blog #70

Ken je die mop van die leuke groep mensen die samen naar de sneeuw gingen? Ze gingen niet! Waar ik vorige week nog zo enthousiast was over ons geplande uitje naar de sneeuw kan ik je nu melden dat het niet doorgaat..

 

Verspillen

Zo verschrikkelijk balen! Nick heeft namelijk zijn achillespees afgescheurd. Tsja, en natuurlijk zou ik heus wel zonder hem kunnen gaan! We gaan immers met een fantastisch leuke groep.. Maar ja, om nou mijn (vakantie)dagen zonder Cis én zonder hem te verspillen.. Nee, dat voelt niet helemaal goed.

 

Gips

De wintersport is dus geannuleerd.. Shit zeg! Dubbel shit voor Nick natuurlijk, de arme schat baalt nog 20 keer harder dan ik. Hij heeft verschillende uitjes moeten afzeggen en moet ook nog eens weken met zijn gegipste been omhoog.

 

Clown

Maar het is dus ook best wel een beetje shit voor mij.. Niet alleen omdat ik niet op wintersport ga, maar ook omdat ik nu bij al mijn uitjes moet kijken of ik een oppas kan vinden. Die 2 jarige (clini)clown van ons is heerlijk entertainment maar niet echt handig als je niet zo mobiel bent.

 

Zielig

En het is ook shit voor mij dat ik thuis nu alles alleen moet doen. Plus dat ik Nick natuurlijk ook nog liefdevol wil verzorgen! Alle reden voor mij dus om héél zielig te zijn.. En alle reden voor mij dus om de gezonde keuzes weer geleidelijk aan over te laten gaan in de ongezondere keuzes.. Oh oh oh! Dit gaat niet goed, ik val weer in die slachtofferrol.. want:

 

• Aaaah shit ik ga niet op wintersport, nu heb ik dus niks meer om fit voor te moeten zijn..

• Pfff, ik moet echt alles alleen doen. Laten we maar wat makkelijks gaan eten, pannenkoeken ofzo..

• Huh? Zie ik daar nou al paaseitjes liggen? Ah die neem ik mee voor Nick, hij ligt er zo sneu bij..

• Misschien kan ik meteen wat lekkers meenemen voor vanavond, ga ik lekker naast ‘m liggen..

• Oh ik ga even niet wandelen in mijn pauze hoor! Ik moet echt boodschappen doen en anders moet ik dat na mijn werk doen en dan is Nick zo lang alleen..

• Nick houdt van shoarma, laten we dat maar gaan eten want hij is al zo zielig..

 

Tjeemigt.. wat triest! En hilarisch eigenlijk.. Ik heb hieronder opgeschreven wat ik namelijk eigenlijk écht denk:

 

• Aaaah shit ik ga niet op wintersport, nu heb ik dus niks meer om fit voor te moeten zijn..

Het lukt me maar niet om een compleet gezonde levensstijl aan te nemen

• Pfff, ik moet echt alles alleen doen. Laten we maar wat makkelijks gaan eten, pannenkoeken ofzo..

Ik heb trek in pannenkoeken

• Huh? Zie ik daar nou al paaseitjes liggen? Ah die neem ik mee voor Nick, hij ligt er zo sneu bij..

Noh lekker Paaseitjes! Ze zijn er weer! Nick lust ze niet, maar ik wel!

• Misschien kan ik meteen wat lekkers meenemen voor vanavond, ga ik lekker naast ‘m liggen..

Ik wil vanavond niks doen en vreten (wie er ook naast me ligt)

• Oh ik ga even niet wandelen in mijn pauze hoor! Ik moet echt boodschappen doen en anders moet ik dat na mijn werk doen en dan is Nick zo lang alleen..

Ik heb geen zin om te bewegen

• Nick houdt van shoarma, laten we dat maar gaan eten want hij is al zo zielig..

Ik heb geen zin om te koken

 

Wish me luck! Ohja en Nick natuurlijk ook.

/0 Reacties/door

Dan moet ik waarschijnlijk na één afdaling aan het zuurstof..

Blog #69

Omdat het altijd zo fijn is om een vakantie in het vooruitzicht te hebben zijn we momenteel druk bezig met het plannen van een tripje naar de sneeuw. Gemengde gevoelens heb ik daarbij.. Allereerst denk ik aan zon, lekker buiten zijn, biertjes, lekker bezig zijn, kaisermarren, schnapps en met je snowboots op tafel dansen.

 

Beslagen zonnebril

Maar daarna denk ik ook meteen aan 10 uur in de auto, keihard vallen, slecht zicht door mist, sneeuw of een beslagen zonnebril, keihard vallen, spierpijn, kramp onder mijn voeten, keihard vallen, blauwe plekken, veel te laat naar bed en veel te vroeg er weer uit en aan het opstaan met een board aan je voeten (niet te doen gewoon toch?!)..

 

Kramp

De laatste keer dat ik op wintersport ben geweest was voordat Cis er was. Dus pas ik mijn outfit eigenlijk nog wel? En mijn snowboard, moet die nog gewaxt? En snowboardschoenen.. Komt die vreselijk irritante kramp onder mijn voeten door die schoenen? Of heeft dat ‘gewoon’ met mijn eigen horkerigheid te maken? Moet ik hier in Nederland toch nog maar even een paar uurtjes les meepakken?

 

Aan het zuurstof

Ik moet sowieso wel even wat intensiever gaan sporten de komende weken, anders wordt het niks met me.. dan moet ik waarschijnlijk na één afdaling aan het zuurstof. Ik moet voor die tijd dus echt wat aan mijn conditie doen. En een paar kilo minder Kim meezeulen op dat snowboard zal ook wel helpen, moet ik misschien toch maar stiekem weer op streng dieet gaan? Hm.. ik moet ineens weer heel veel van mezelf!

 

Leuke dingen

Maar goed, we zijn ermee bezig! We gaan eindelijk weer eens een keertje op wintersport! Dat ik eerst aan de leuke dingen denk en daarna pas aan de minder leuke dingen is vast al een goed teken. We gaan helemaal aan het einde van het seizoen dus ik heb nog wat tijd om aan mezelf te werken. En dan bedoel ik niet alleen aan mijn uiterlijk.

 

Nieuwe innerlijk

Want ondertussen werk ik ook lekker door aan mijn nieuwe innerlijk! Belachelijk natuurlijk dat het voor mij ‘hard werken’ is om over mezelf te praten. Maar ik vind het oprecht heel moeilijk om continue met woorden te moeten uiten wat ik echt voel en denk. Meestal lukt het me nog niet, zo’n vastgeroeste gewoonte krijg je blijkbaar niet zomaar uit je systeem.

 

Tegengas

Maar ik ben me wel al vaak bewust van de momenten dat ik eigenlijk mijn mond open zou moeten trekken. Ik zal vast nooit zo iemand worden die te pas en te onpas met haar mening aan komt zetten, maar een klein beetje meer mezelf laten zien kan echt geen kwaad. Op mijn werk kan ik mezelf trouwens prima verwoorden en kost het me ook geen enkele moeite om af en toe wat tegengas te geven.

 

Dát ben ik

Duidelijk dus maar ook confronterend, als iemand me niet leuk vindt stoort me dat. Super stom vind ik dat van mezelf, maar ja. Tsja en dan is dus de conclusie: Ik word te graag en het liefst door iedereen leuk gevonden. Dat dat heus ook een soort van menselijk is neemt natuurlijk niet weg dat je je mond zou moeten houden als je er zelf minder van wordt! Dus.. Als ik tijdens de wintersport met spierpijn, kramp en blauwe plekken aan het zuurstof hang dan pak ik gewoon mijn momentje.. Want hé, dát ben ik dus ook!

/0 Reacties/door

Schijt ziek word ik van het voortdurend met eten bezig zijn

Blog #68

Toen ze vroeg wat mijn huidige gewicht was, was ik echt even van slag. “Nee.. niet weer!” Dacht ik. “Niet toch weer zo’n dieet goeroe die me gaat vertellen wat ik juist wel of juist niet moet eten!” Ik uitte mijn zorgen en ze glimlachte, ik begrijp precies wat je bedoelt! En ze zei hardop dat ik waarschijnlijk dacht wat ik zojuist had gedacht.

 

Vertrouwen

Ik moest er om lachen, het was absurd hoeveel overeenkomsten ik voelde met deze vrouw terwijl ik haar in totaal misschien nog maar anderhalf uur kende. Zij had zichzelf voorgesteld en haar verhaal gedaan, haar verhaal over haar eetstoornis. Terwijl ze haar verhaal deed heb ik bizar vaak gedacht “dat heb ik ook!!” Geloof me, dat geeft vertrouwen.

 

Bloot geven

Ik was vastbesloten mij volledig bloot te geven aan deze vrouw. Het lijkt me dat over jezelf praten sowieso geen kwaad kan, maar als het ook nog eens resulteert in normaal omgaan met eten kan ik er alleen maar enthousiast over zijn. “Doen we niks mee!” was haar antwoord op mijn antwoord wat betreft mijn huidige gewicht. Wij gaan het hier niet hebben over afvallen, waarschijnlijk weet jij allang precies wat het beste voor jou werkt. Amen..

 

Schijt ziek

Jij gaat leren waarom je je troost zoekt in eten en waarom je het zo moeilijk vindt om gezond te blijven eten. Dat klonk goed! Tijdens het intake gesprek had ik al duidelijk gemaakt dat ik echt helemaal schijt en schijt ziek word van het voortdurend met eten bezig zijn. Ik denk namelijk alleen maar aan eten en als ik niet aan eten denk dan ben ik aan het eten.

 

Grazen

Er is een naam voor! ‘Grazen’ noemen ze mijn ‘afwijking’ ook wel. Het is namelijk in mijn geval zo dat ik het liefst de hele dag door wil eten. Het is dat ik ook zo onzettend van slapen hou maar anders zou ik zelfs ‘s nachts ook eten. Ik vind het zonde van de tijd en energie die ik nu verspil aan met eten bezig zijn. Ik kijk terug en zie dan dat ik dat gewoon al dik twintig jaar van mijn leven doe. Een daar ben ik zo verschrikkelijk klaar mee! Wat er gebeurt gebeurt er, ik ga rechtsom of linksom maar in ieder geval absoluut, zeker weten NIET dezelfde weg rechtdoor!

 

Stapje

Ik geloof dat ik eindelijk de echte reden van mijn overgewicht gevonden heb.. Of tenminste het is een ‘stapje’ in de juiste richting want wie weet wat er nog meer uitkomt. Ik moet meer praten.. en dan niet gewoon praten, want ja ouwehoeren dat kan ik wel! Als geen ander zelfs. Zet mij ergens neer en ik begin een gesprek.

 

Akkefietje

Maar nee, ik moet meer écht praten. Praten over wat ik voel en wat ik denk. Ik denk namelijk ten alle tijden dat ik het allemaal zelf wel red.. De grote dingen en de kleinere dingetjes. En dat betekent dat als ik een akkefietje meemaak ik dat graag voor mezelf wil houden. Want hé? Als je het er niet over hebt dan is het er ook niet! Dat gaat dan zo:

 

Nick: Mop, is er iets? (hij voelt mij prima aan. Ik weet het, daar moet ik mee in mijn handjes knijpen)

Ik: Nee hoor (en ondertussen denk ik: “als ik het niet zeg dan is het er gewoon niet. ik wil geen zeikerd zijn. Als ik er nu over begin komt dat rotgevoel weer boven drijven” En ohja, als ik echt een stomme bui heb zeg ik ook nog: Is er misschien iets met jou? #trut)

Nick: Hm oké (en vervolgens weet hij zeker dat er iets is, iets wat ik niet met hem wil delen. Daardoor voelt hij zich inmiddels ook rot)

Ik: koffie? (shit nu voel ik me nog rotter.. en weet ik dat hij zich ook rot voelt waardoor ik me nog rotter voel)

 

Werkt niet

Iedereen weet dat bovenstaand niet werkt. Ik ook! Maar toch vind ik het ontzettend moeilijk.. Dus stel nou dat ik dat met ieder dingetje al zo’n 28 jaar doe? Tsja.. dan begrijp ik ineens waarom ik dit gewicht heb.

 

Vijf speculaasjes

Dit stapje kwam er deze week uit, simpel gezegd “Wat ik niet zeg eet ik weg” Verder mag ik van mijn coach vooral NIET lijnen en moet ik zelfs deze week verplicht 1 slecht tussendoortje nemen. Ze zei er ook nog bij dat het dan niet om één speculaasje gaat. “Dan neem je er maar vijf!” zei ze. Hm, dat is vast ergens goed voor.. Laat ik daar maar even maximaal van genieten! Later meer!

/0 Reacties/door

De he-le nacht lang.. Totdat mijn voeten zeer deden van het dansen!

Blog #67

Joe! Deel 1 is voorbij.. Man man wat een gefeest! De kerst begon voor mij eigenlijk al op vrijdag want om tijdens de feestdagen goed voor de dag te komen hadden mijn vriendin en ik een make-up workshop geboekt. Wat was het leuk en leerzaam! En omdat we er daarna uiteraard fabulous uitzagen met onze spetterende gezichtjes vonden we dat we onszelf even moesten laten zien in de stad.

 

Fantastische wijnen

We kozen voor een top restaurant en hebben ons heerlijk in de watten laten leggen. Fantastisch eten en fantastische wijnen.. En toen was het dus nog maar vrijdag! Zaterdag moest ik, met mijn redelijk brakke kop, nog even wat laatste cadeautjes scoren en op kinderverjaardag. ’s Avonds hadden we een leuk feest met vrienden. De he-le nacht lang.. Totdat mijn voeten zeer deden van het dansen!

 

Chips

Het zal je niet verbazen dat we zondag allebei katerig waren.. En je weet zelf.. Als je een kater hebt ga je..? Inderdaad! Eten! En dan vooral slecht eten natuurlijk.. want een zak chips open trekken is natuurlijk veel makkelijker dan een broodje gezond in elkaar zetten. Ook was er nog taart die dag! Cis haar grote vriend en neefje werd 2 jaar!

 

Kerstkransjes

Goed.. En toen was het dus nog maar zondag en moesten de kerstdagen nog beginnen! Men! Hoe ging ik dit in godsnaam overleven?! Eerste kerstdag begon relaxed, lekker met zijn drietjes thuis. TV aan, boek erbij.. Koffie, kerstkransjes.. beetje dat werk. Helaas moesten we door Cis haar slaapje het feestje van de familie van mijn vaders kant, je weet wel die familie die zo van eten houdt, skippen. Met pijn in mijn hart want we wilden het liefst iedereen zien tijdens de feestdagen en ook zijn we niet echt vies van een feestje en met deze familie vieren we kerst in de plaatselijke kroeg. Dat is pas een win-win situatie!

 

Borreltjes en hapjes

Maar goed, het was niet anders ik moest accepteren dat we niet even een paar knuffels, praatjes, borreltjes en hapjes met de kant van de familie konden doen. We haastten ons met tassen vol cadeaus en slaapspullen voor ons drie naar mijn schoonouders. Ik heb onwijs mazzel met mijn schoonfamilie, het voelt als thuis. Het huis was feestelijk versierd en overal (echt overal) lagen cadeautjes. Ook werd er wederom niet zuinig gedaan met lekker hapjes en heerlijke wijn.

 

Verjaardagstaartje

Tweede kerstdag begon dus, het zal je niet verbazen, met een behoorlijk gaar gevoel.. Maar wel ook met een heerlijk kerst ontbijt! Vers gehaald door mijn schoonvader; held! Daarna mochten we een verjaardagstaartje halen bij mijn knappe nichtje om ons vervolgens weer op te doffen voor het kerstfeest met de familie van mijn moeders kant, je weet wel, die familie die zo van lekker eten houdt?!

 

Blij gevoel

Wat zaten we weer heerlijk! Maar toen Cis moe werd heb ik het ook opgegeven.. lichtelijk aangeschoten, vreselijk volgevreten en met een intens blij gevoel omarmde ik mijn bed. Op naar deel 2: Oud & Nieuw! Super veel zin in maar ik MOET nu echt eens met de voorbereidingen gaan beginnen aangezien er 21 man komt + wat kinderen. Rest mij nog te zeggen, voor jullie: Maak er een feest van! En tot volgend jaar!

/0 Reacties/door