Corona tijd

Ben ik de enige die Corona stiekem best chill vind? Niet het virus zelf natuurlijk en al die mensen die er ziek van worden of zelfs aan overlijden. En natuurlijk ook niet de shit waar ondernemers tegen aanlopen. Of al die extra (lastige) diensten van mensen in de zorg. Of al die lieve mensen die in de risicogroep zitten en geen visite mochten ontvangen.. En al die vakanties die niet door zijn gegaan en al die kinderen die thuis moesten blijven bij ouders die tegelijkertijd moesten werken. Begrijp me niet verkeerd, ik bedoel dus niet dat Corona zelf chill is maar ik beodel de Corona tijd. En dan vooral nu, nu we zo’n beetje tussen lock down en free to go in zitten.

 

Alles tegelijk

Maar ja die 3 verjaardagen, bijvoorbeeld, die allemaal in één weekend gevierd moeten worden heb ik dus echt ff niet gemist. Nu langzaamaan alles weer voorzichtig gevierd gaat worden vliegen de uitnodigingen ons weer om de oren. En dan onze eigen verjaardag, Kes werd op 15 maart 1 jaar. Dat was precies in dat penibele weekend. Weet je nog? Ik mocht al niet meer naar het werk komen maar officieel waren we nog niet in lock down.

 

Halve verjaardag

Dus de twijfel was groot, vieren we het nou wel, niet, wel, niet.. Uiteindelijk hebben we het half gevierd, alleen met de gezinnen van beide opa’s en oma’s zeg maar. En dat was me toch even een partijtje een heel fijn en heel ontspannen partijtje! Het zou best eens kunnen dat we dit de komende 3 jaar zo houden. En, leuke bijkomstigheid, van cadeautjes in de tuin leggen had toen nog niemand gehoord dus ons huis was eens een keertje geen speelgoed paradijs na een verjaardag.

 

XOXO

Hey en wat denk je van het kussen? Ik ben best een behoorlijke kusser hoor, ik deel ze graag uit zeg maar. Maar het liefste wel aan mensen waar ik zelf voor kies. Niet aan Jan en alleman. Hetzelfde geldt voor knuffelen. Een goeie knuffel op zijn tijd heb ik zeer zeker nodig. Tijdens de heftigste Corona tijd miste ik de knuffels van mijn moeder en besties echt enorm. Maar er zijn ook mensen waarvan ik ze niet heb gemist.

 

Goud

Oh en dan nog het thuiswerken! In mijn geval dan. Heerlijk hoor af en toe naar kantoor en echt super fijn om collega’s weer eens live te zien in plaats van alleen maar via het scherm. Maar thuis ben ik net zo efficient en productief, ik denk zelfs wel meer! En geen reistijd, kindjes relaxt naar de oppas. Joh, die rust die erbij komt kijken als ik thuiswerk.. Dat is echt goud waard.

 

Rare keel

Ik vind het stiekem dus wel fijn dat ik “Corona” kan inzetten als ik geen zin heb in drie verjaardagen in één weekend. Want met een beetje snot of met een klein hoestje ben je tenslotte niet welkom, nou is het namelijk zo dat ik al gauw een raar dingetje in mijn keel voel. En ja die kinderen he, zo snel snot. En ze niezen trouwens wat af, altijd.

 

Stay safe

En tja, ga ik wel naar het werk of naar een feestje en moet er gekust of geknuffeld worden met iemand waar ik niet zo’n zin in heb.. Geen risico’s! Dat begrijpen we echt allemaal wel toch? Stay safe, ook nu!

Van achter het behang tot over je oren

Ken je dat boek? “Van achter het behang tot over je oren” Ik moet de laatste tijd opvallend vaak aan die titel denken. Ik voel ‘m precies zeg maar.. Goed boek overigens, gaat over opvoeden en ik heb daar heel veel uit geleerd. Ik denk alleen dat ik ‘m nog een keertje ga lezen, even alles in die grijze brij van mij aanscherpen.

 

Niet schreeuwen

Er staat volgens mij namelijk in dat schreeuwen tegen je kind geen zin heeft. Toen ik het destijds las dacht ik, logisch! Schreeuwen is nergens voor nodig. Als iemand tegen mij schreeuwt dan ga ik daar ook niet beter van luisteren. Sterker nog, ik ga daarvan op mijn achterste poten. Net als een kind waarschijnlijk. Nou, ik heb nieuws voor je.. ik heb de afgelopen weken al meer geschreeuwd dan in de afgelopen 4 jaar bij elkaar.

 

Gefrustreerde moeder

Er staan in dat boek nog veel meer tips & tricks die altijd vaag door mijn hoofd schieten als ik me weer eens als een gefrustreerde moeder gedraag. Ik werk vanuit huis, tenminste voor zo ver dat mogelijk is. Dat betekent in mijn geval dat zodra Kes overdag in slaap valt, ik als de sodemieter achter de laptop kruip om daar pas weer achter vandaan te komen als hij weer wakker wordt.

 

Blaadje lostrekken

Als Cis mee werkt natuurlijk! Maar dat schijnt nogal moeilijk te zijn als je 4 bent.. Want als je 4 bent is kleuren, knutselen & kleien helemaal tof. Er moet alleen wel iemand zijn die 10 keer komt kijken wat ze gemaakt heeft, die die ene letter even voorschrijft of het blaadje even netjes los trekt van het grote schetsboek.

 

Nu al?

Meestal wordt Kes alweer wakker als ik net niks gedaan heb. Hij weet het hopelijk niet maar eigenlijk altijd als hij wakker wordt, dan denk ik steevast “Nee hè? Nu al?!” En vaak gaat het gepaard met een woordenwisseling tussen Cis en mij omdat ze net even te hard riep dat ik naar haar tekening moest komen kijken. Maar misschien had ik het de eerste 3 keer niet gehoord..

Ik ben dik

”Hoi! Ik ben Kim en ik ben dik” Zo stelde ik mezelf voor, een aantal jaren geleden. Toen mijn eerste blog voor Libelle gepubliceerd werd. Wauw.. dat maakte even wat los! Super stoer en knap vonden veel mensen het dat ik aan dit avontuur begon. Niet omdat ik moest afvallen.. Nee joh! Want ik was allang leuk genoeg! Ze vonden het vooral stoer en knap dat ik het ging delen met iedereen. Dat ik allang leuk genoeg was zag ik zelf nog niet zo.. Ik voelde toen vooral alleen maar schaamte omdat nu iedereen kon zien wat mijn gewicht was.

 

Vaker en beter

Inmiddels zijn we ruim 3 jaar verder en vandaag de dag zou ik mezelf voor kunnen stellen met de volgende woorden; “Hoi! Ik ben Kim, ik ben dik en zoveel meer” Steeds vaker en steeds beter zie ik dat ik gewoon goed ben zoals ik ben. Iedereen heeft wel iets waar hij of zij onzeker over is. Bij mij is dat, dat lijkt me duidelijk, het dik zijn. Ik kan serieus nog steeds weleens denken;  “Hoe kan het, dat zij met mij gezien willen worden?” Hoe erg is dat? Dat is echt héél erg hoor!

 

Gekke gedachten

Maar goed, hier heb ik de afgelopen jaren hard aan gewerkt. Door goede gesprekken met de juiste mensen, kon ik inzien dat ik ook gewoon goed ben zoals ik ben. Oh en natuurlijk heeft ook het ouder worden zeer zeker zijn steentje bijgedragen. Die rare gedachten komen nu alleen nog maar héél soms voorbij, en dan alleen op de écht slechte dagen. De écht slechte dagen zijn voor mij de dagen dat ik me niet goed, leuk of interessant genoeg voel. Kijk en daar ga je dus al! Want waarom zouden we altijd alleen maar goed, leuk of interessant moeten zijn? Precies.. niet nodig!

 

Goeie dag

Ik ben dus wie ik ben. Soms chagrijnig. Meestal blij. En kijk jij gewoon maar even wat jij het best, leukst of het meest interessant vindt dan. Je leest het al, vandaag heb ik dus duidelijk een goeie dag! Vandaag vind ik mezelf goed, leuk én interessant. Dat het over 5 minuten anders kan zijn daar houd ik me gewoonweg niet mee bezig. Waarom zou ik?

 

Grappig

Hoe goed, leuk en interessant ben jij vandaag? Wat is jouw mood momenteel? Stel nou heh, jij hebt as we speak een verschrikkelijke ruk dag.. Let dan even op! Want ik denk bij een ander namelijk echt nooit; “Hey?! Jij bent vandaag net even iets minder interessant dan gister!” Denk jij dat weleens over iemand? Nee heh? Dat is toch grappig dan.. Waarom denken we dat dan wel bij onszelf. Waarom maken we het onszelf nog moeilijker op de dagen dat we het al moeilijk hebben?

 

Te gek

Jij bent gewoon altijd jij. Het maakt mij niet uit welke dag het is of hoe jij je die dag voelt. Dat geldt ook voor alle anderen om je heen. Je bent nog steeds goed, leuk én interessant. Of net wat we allemaal nog meer van je vinden. Mooi, lief, blij, zorgzaam, gezellig. Of gek misschien wel, te gek dan natuurlijk! Ga je daar voortaan aan denken als het dreigt een slechte dag voor je te worden?

 

Ik doe mee! Ook op slechte dagen ben ik nog steeds ik. Net als jij dan gewoon nog steeds jij bent.

Lieve pester,

 

Ja je leest het goed, ik zeg “lieve” Ik weet namelijk zeker dat jij me niet bewust pijn hebt gedaan. Je deed mee met de anderen om stoer te doen. Of misschien was het jouw idee wel, omdat je bang was om anders zelf het pispaaltje te zijn. Of misschien zat je in de shit, en had je problemen thuis bijvoorbeeld.

 

Ik neem je niks kwalijk, ik ben er niet (meer) verdrietig om. Nu weet ik dat het ook zielig was voor jou. Dat je mee moest doen, of zelf een issue had. We waren nog klein, het was de lagere school. Maar ik voelde me niet veilig. Ik ben me anders gaan gedragen omdat ik niet meer gepest wilde worden, ik kon niet meer mezelf zijn.

 

Ondertussen ben je rond de 40 en vind je pesten vast afschuwelijk. Al die verhalen op Social Media, je wordt er naar van. Want inmiddels heb je zelf ook kinderen en die bescherm jij met je hele ziel en zaligheid. Jouw schatjes, jouw mopjes die altijd zichzelf mogen zijn. Kom niet aan jouw kinderen! En terecht..

 

Je hoeft niet terug te denken aan vroeger of je schuldig te voelen. Maar ik wil je wel iets vragen. Wil jij alsjeblieft je oogappeltje leren dat ieder kind anders is. De één is verlegen en zegt niet veel, de ander heeft een grote mond en kan soms zelfs agressief zijn. De één is heel druk en de ander juist heel bang.

 

Wil jij je kind leren dat respect voor iedereen belangrijk is? En dat je niet hoeft mee te praten met de meerderheid als je dat niet wilt. Soms zijn kinderen met bepaalde dingen anders dan hun leeftijdsgenootjes, leer je kind dat anders zijn niet stom is. Anders zijn is interessant!

 

Lieve pester, zullen wij er samen voor zorgen dat onze kinderen er gewoon altijd mogen zijn? Dat ze mogen vragen wat ze willen vragen, dat ze mogen dragen wat ze willen dragen? En dat wij én onze kinderen daar dan gewoon niets van vinden?

 

Mee doen met de groep en “erbij horen” is echt zo 1988.. Laten wij, onze generatie, er samen voor zorgen dat vanaf nu ieder kind zich veilig voelt op school.

 

Dankjewel

Verslaafd

Ik was meerdere keren gewaarschuwd; “Kijk uit! Het is verslavend!” Van alle kanten kreeg ik te horen dat als je er eenmaal aan begint dat je er niet meer mee kunt stoppen. En het blijkt dat ze gelijk hebben.. Ik wil het steeds vaker en ik wil er ook steeds meer over weten. Inmiddels zijn we een paar maanden verder en ik gebruik nu dus elke dag.. En mijn kinderen ook! Of eigenlijk vooral Cis.

 

Expert

De rollertjes van de oliën mevrouw, zo noemen we haar, zijn verslavend. In werkelijkheid heet ze trouwens gewoon Karin. Karin is van “Something to do with oils” ze heeft verstand van etherische oliën. Karin kampte zelf al lange tijd met fysieke pijn, ze gebruikte dagelijks medicijnen en kon niet meer werken. Iets wat haar vreselijk frustreerde.. Via haar dochter kwam ze in contact met de essential oils van Young Living en is ze zich er meer en meer in gaan verdiepen. Inmiddels is ze een expert! Al zal ze zelf te bescheiden zijn om dat toe te geven.

Vriendelijk en open

Etherische olie, klinkt een beetje hekserig toch? Hoe kan een olie je nou helpen? Ha! Ik heb nieuws voor je.. Het kan! Doordat Karin dagelijks gebruik maakt van mengsels van de oliën hoeft ze geen medicijnen meer te gebruiken. En door die boost heeft ze een nieuw doel in haar leven, je raadt het al zeker? Ze wil graag andere mensen helpen door middel van de oliën. Zo heeft ze mij ook benaderd, heel vriendelijk, heel open en als ik er geen zin in had was dat ook helemaal prima. Het was naar aanleiding van een blog waarin ik schreef dat ik me de hele tijd zo opgejaagd voelde..

 

Heerlijke geur

Ik wilde wel.. Ik voelde me zo rot op dat moment! Ik sprak met haar af, ze stond al in de deuropening toen ik aan kwam lopen en een heerlijke geur kwam me tegemoet. Wat een lieve vrouw, ik nam plaats en voelde mij direct op mijn gemak. Kreeg een kopje thee met een zelfgemaakte lekkernij en het scannen kon beginnen. Ik moest mijn hand om een soort metalen handvat leggen en die was verbonden met haar tablet. Na ongeveer een halve minuut kreeg Karin door op haar tablet welke oliën voor mij goed zouden kunnen werken.

 

Diffuser

Goed, dat was dus de eerste keer. Ik ging naar huis met een arsenaal aan oliën die ik voor verschillende doeleinden kon inzetten. Ze had meteen ook even wat voor Cis en Kes gemaakt. Zo lief! Inmiddels ben ik er al meerdere keren geweest. In mijn eentje, maar ook een keer met mijn nichtje van 10 en ondertussen heeft Cis ook een scan gehad. Op haar kamer staat nu een diffuser, daar kun je water en wat druppeltjes olie in doen en dan heb je de geur van de olie om je heen die je op dat moment goed kunt gebruiken of waar je gewoon zin in hebt. Cis haar diffuser is een uiltje, zo tof!

Voorbeeld

Gewrichtspijn, buikpijn, onrust, hoofdpijn, verdriet.. whatever! Echt je kun het zo gek niet bedenken of je kunt het fiksen met de oliën. Om je een voorbeeld te geven, hier even een greep uit de oliemengsels die Karin inmiddels al voor ons gemaakt heeft:

 

  • Een roller met olie tegen hoofdpijn voor mij
  • Een crème met olie om te smeren op de benen van Cis tegen de groeipijn
  • Een olie om aan te ruiken voor Kes om rustig te worden
  • Een spray met olie om de muggen uit Cis haar kamer te houden
  • Een roller met olie om de weerstand van Cis te verhogen
  • Een roller met olie om te gebruiken voor op Cis haar buik als ze iets spannend vind
  • Een armbandje voor Cis met een steentje waar ze een olie op kan druppelen tegen te veel prikkels
  • Een roller met olie om te gebruiken op een pijnlijke plek in mijn schouder
  • Een potje zout met olie om de muggen uit Kes zijn kamer te houden
  • Een roller met olie om te gebruiken op mijn borst voor als ik me verdrietig voel
  • Voor Cis en Kes een roller met olie om te gebruiken voor jeukende muggenbulten

 

Starterskit

In het weekend tussen kerst en oud en nieuw kreeg Cis een dubbele oorontsteking, super sneu natuurlijk! Ik neem dan tegenwoordig gelijk contact op met Karin, zij weet altijd wel een mengsel om te gebruiken. Als je in het bezit van de starterskit bent dan kun je al mooie mengsels maken met die oliën. Soms is er nog iets extra’s nodig wat ik niet heb maar dan heeft Karin het meestal wel in huis. Ze staat, als het even kan, altijd paraat om te helpen en adviseren.

Delen

Nou eigenlijk wilde ik dit gewoon heel graag met je delen, niet omdat ik er wat voor krijg trouwens. Ik bedoel ik heb genoeg van Karin gekregen maar ik krijg niet meer dan wat jij zou krijgen. Ik vertel je dit vooral omdat ik dus echt geen flauw idee had dat dit zo werkte. En nu ik het weet, zou ik zo graag willen dat ik het eerder had geweten. Dus bij deze, dan weet jij het dus even!

 

Telefoon nummer

Ga eens langs bij Karin, een scan kost maar een tientje:

Karin Waag

“Something To Do With Oils”

Telefoon nummer: 0610105644 (appen kan ook)

 

Cistagram

Oh en volg Cis op Instagram, haar account heet “cissentialolis

We zullen daar zo vaak mogelijk delen wat we precies aan oliën gebruiken en waarvoor.

Heb jij al een fijn mengsel? Let us know!

Sparen

Ik lijk het wel nooit te leren, iedere keer als ik een beetje op gang ben dan denk ik weer dat alles kan en dan.. *pof* is alles weer weg. Wij hebben niet zo heel veel te klagen als we het hebben over wat er iedere maand op onze bankrekening wordt gestort. Maar toch vind ik sparen zo onwijs moeilijk!

 

December

Voor komende maand heb ik alles al in huis, ik had een budget.. Maar natuurlijk zit ik er weer overheen. Ik baal zo, want ik kan het eigenlijk helemaal niet missen op dit moment. Zelfs als we echt niks nodig hebben verzin ik wel weer wat. Het is volgens mij nog niet eens zo zeer dat ik super veel impuls aankopen doe. Ik heb eigenlijk maar weinig spullen waar ik echt niks mee doe. Denk ik..

 

Vliegt eruit

Maar toch vliegt het geld er bij ons altijd uit. Honderden keren heb ik al geprobeerd om bij te houden wat ik koop en of het écht nodig is. Met schriftjes ben ik in de weer geweest of met een app maar ik vind het maar verdomde moeilijk om alles op de juiste manier in te delen. Of ik heb een briljant idee; ik pin 100 euro en dan moet ik daar de hele week mee doen.

 

Boete

Nou, halverwege de week ben ik dat idee allang weer vergeten of dan klopt het niet meer omdat ik ergens was waar je alleen kon pinnen bijvoorbeeld. Ik kan het gewoon niet, het is triest maar waar. Nu kreeg ik van de week dus ook nog eens een dikke vette (domme) boete binnen, ik kon wel janken! Die komen natuurlijk nooit uit maar al helemaal niet als je niet kunt sparen. Nick is ook niet zo heel goed in geld opzij zetten. Wel beter dan ik gelukkig, dat moet ik toegeven..

 

Tackelen

Maar wat zou het toch verschrikkelijk fijn zijn als tenminste één van ons echt mega goed zou zijn in sparen. We hebben er samen al menig discussie over gehad, hoe kunnen we dit probleem toch tackelen? Maandelijks een standaard bedrag overmaken naar de spaar? Klinkt top! Alleen komt er bij ons altijd ergens aan het einde van de maand een moment dat ik het weer nodig heb om het gat op de betaalrekening aan te vullen.

 

Mannetje

We hebben het er dus al zo vaak over gehad dat we nu zo ver zijn dat we misschien moeten gaan inzien dat we gewoon iemands hulp moeten gaan vragen. Op televisie zie je toch ook altijd dat als er mensen in de schulden zitten, er dan een mannetje tips komt geven? Wij zitten gelukkig niet in de schulden en aflossen is natuurlijk niet hetzelfde als een spaarrekening opbouwen maar die tips zullen misschien wel een beetje overeen komen toch? Wat zou het kosten om zo’n mannetje in te huren?

Ouder

Een aantal van mijn vrienden liggen in een deuk als we het over mijn geboortejaar hebben. Als je geboortejaar eindigt op een 9 is dat eigenlijk best kut. Want dan lijk je meteen al een stuk ouder dan iedereen die maar één jaartje later geboren is.

 

Ratjetoe

Mijn vrienden komen zo’n beetje uit alle jaren, mijn oudste vriendin is in de 50 en mijn jongste nog niet eens 20. Leeftijd doet me eigenlijk verder ook weinig. Ik bedoel het klikt met iemand, of niet. Dat heb ik mijn hele leven al gehad trouwens. Om mij heen verzamelen zich een ratjetoe aan leeftijden.

 

Schrikken

Weet je wat altijd zo grappig is? In mijn hoofd blijft iedereen de leeftijd waarop ik diegene ontmoet heb. Dat je dan ineens vet schrikt als je schoonzusje 30 wordt omdat ze in je hoofd nog steeds 22 is. Of dat je vriendin opeens haar 50ste verjaardag viert terwijl je denkt dat ze nog 36 moet worden.

 

Jubileum jaar

Maar alleen in de trant van verjaardagen ben ik met leeftijd bezig eigenlijk. Dit jaar is voor mij dus een jubileum jaar en dat ga ik vieren. Goed vieren! Nick schrok zich rot toen ik vertelde hoeveel mensen ik had uitgenodigd. Bij deze nogmaals sorry schat! Maar nu de tent, koelwagen en extra toiletten geregeld zijn kan hij (geloof ik) ook weer ademhalen.

 

Gedoetje

Ik heb gister samen met de DJ besloten dat het feest toch nog nét even leuker wordt als hij er ook bij is en ook heeft Nick al een gedeelte van de drank ingeslagen. Wat trouwens best een gedoetje is geworden vergeleken met 20 jaar geleden. 20 jaar geleden hoefde ik alleen maar bier, wijn en fris in te slaan. Tegenwoordig kunnen mijn gasten kiezen uit bier, fris, radler, hugo wijn, droge witte wijn, rode wijn, rosé & 0% bier..

 

Veranderingen

Maar goed, ik ben daar zelf ook schuldig aan. Qua drinkgedrag ben ik net zo trouw als de leeftijden van mijn vrienden. Maar ja, wat is er nou niet veranderd in de afgelopen 20 jaar? Ik heb nu een hunk van een man en 2 bloedjes van kinderen. Ik ben fysiek slapper maar mentaal sterker. Ik zeg tegen anderen vaker ‘nee’ en tegen mezelf vaker ‘ja.’

 

Dronken

Ik heb een zootje rimpels gekregen en mijn haar groeit wit uit mijn hoofd in plaats van donkerblond. Ik durf mijn mening te geven en ik schaam me niet meer voor mijn onwetendheid op sommige gebieden. Ik word moe en dronken van het drinken van alcohol in plaats van gezellig en levendig. Eigenlijk het enige wat redelijk steady is gebleven vergeleken met 20 jaar geleden is (helaas) mijn spaarrekening.

Antwoorden

Weet je wat het leuke is aan schrijven? Of nee, wat ík het leuke vind aan schrijven? Tijdens het schrijven komen meestal antwoorden naar boven. Dat is zo bizar dan wil ik iets vertellen en hoe ik me daarbij voel en dan kom ik uiteindelijk zelf, na een paar honderd woorden, met de oplossing.

 

Zelf therapie

Eigenlijk is schrijven voor mij een soort van zelf therapie. Ik lijk namelijk, op het oog, heel cool en chill maar in mijn hoofd gaan mijn gedachten van links naar rechts. Oh ja en van boven naar beneden, en eigenlijk gewoon in alle vormen van richting die daar tussen zitten. Hormonen versterken die rare, kromme gedachtegangen van mij. Zelfs als er echt helemaal niks aan de hand is dan zorg ik er gewoon in mijn hoofd wel voor dat ik iets heb om over te piekeren.

 

Wat als..

Rond malende gedachten waar ik, als ik er nuchter naar kijk, niks mee kan. Het zijn namelijk bijna altijd “wat als..” gedachten. Ken je die gedachten? Wat als ik Kes nu laat vallen? Wat als er nu een vrachtwagen aankomt? Wat als ik nu dood neerval? Wat als.. Nou ja, je ziet het. Vooral allemaal negatieve gedachten. Je hebt er geen klote aan, want het gebeurt namelijk niet.

 

Fuck-hormonen

En stel nou dat het wel gebeurt hè? Nou, dan heeft het nog steeds echt helemaal geen ruk zin gehad dat ik me er druk over gemaakt heb. Het zijn allemaal stomme gedachten die helemaal niet bij mij horen, ze passen voor mijn gevoel ook helemaal niet bij mij. Maar blijkbaar zit er ergens diep van binnen toch iets negatiefs. En ik ben er vrij zeker van dat het die fuck-hormonen zijn die dit versterken.

 

Leef nu!

Ik ben van nature positief en nuchter ingesteld. Makkelijk zelfs, ik was altijd diegene die zei; “Je kunt je er wel druk om maken maar dat heeft toch geen zin” en “Leef nu!” En nu ben ik het dus zelf, die paniekzaaier. In mijn hoofd dan hè, want ik zeg het natuurlijk tegen niemand. Ja nu, tegen jou. Ik schrijf het op, wachtend op het antwoord en de oplossing.

 

Gelukkig

Het is al zoveel beter gelukkig! De eerste weken van Kes lukte het me namelijk amper om te genieten. Ik was bang dat hij de kinkhoest zou krijgen. Of dat er iets anders ergs zou gebeuren wat ons geluk ernstig zou verstoren. Want waarom mocht ik ineens zo gelukkig zijn? Daar moest vast iets tegenover staan.. Ik ben ze echt zo zat, die rare gedachten. Iets met 9 maanden op en 9 maanden af.. Nog 4 maanden te gaan!

Terug van weggeweest

Zo.. Nou.. ik denk dat ik nu wel weer kan zeggen dat ik er een beetje ben! Iedere keer als iemand tijdens mijn laatste zwangerschap tegen me zei dat een tweede kindje best pittig was geloofde ik dat niet echt. Ja sorry.. Ik bedoel, hoe moeilijk kon het zijn? Eentje, die eerste, dat heeft pas impact lijkt me! Ja nee, natuurlijk krijg je er ontzettend veel voor terug enzo, maar een eerste kindje dat gooit je thuis situatie pas echt overhoop.

 

Aanpassen

Dacht ik dus hé.. Cis was een huilbaby maar ik vroeg me serieus af wat iedereen nou zo heftig vond aan ouders worden. Na jaaaaaren fulltime te hebben gewerkt had ik nu weken achter elkaar vrij en het enige wat ik “moest” was zorgen voor dat kleine meisje. Dat meisje dat zo iets moois in mij naar boven had gehaald, het kostte me echt geen enkele moeite om me volledig aan haar aan te passen.

 

Relaxt

Natuurlijk heb ik ook een lieve man aan mijn zijde en stonden we samen beresterk. Dus ondanks dat ze zoveel huilde, deed ik het een soort van met twee vingers in mijn neus. Meestal dan, natuurlijk waren er heus ook zware momenten. De keren dat we in de eerste drie maanden al bijna in de auto zaten naar de Huisartsenpost zijn niet op één hand te tellen. Maar goed, ik vond het verder eigenlijk best wel relaxt.

 

Super oma’s

Toen na drie maanden de oorzaak van het huilen werd gevonden en Cis langzaamaan veranderde in een tevreden baby ging mijn sociale leven weer “aan” en ook dat was weer fijn. Samen voor ons kindje zorgen, beetje werken en met de super opa’s en oma’s om ons heen konden we eigenlijk nog steeds gaan en staan waar we wilden. Geen vuiltje aan de lucht dus!

 

Droom baby

Maar dan nu.. Nu hebben we vanaf het begin af aan al een ontzettende lieve, blije en tevreden baby. Een droom baby dus! Van te voren bedacht ik me dat als dat zo zou zijn dat ik dan intens zou gaan genieten van mijn verlof. Maar Poah.. Dat ging allemaal helemaal niet zo makkelijk joh!

 

Heftig

Jeetje zeg, we zijn nu bijna 4 maanden verder en Kes is nog steeds super relaxt. Ook zijn de zalige omstandigheden van als toen bij Cis nog steeds aan de orde dus eigenlijk mag ik echt niet zeuren. Maar nu ben ik dus verre van relaxt! Nou ja, inmiddels ben ik wel weer wat meer relaxt gelukkig. Maar ik vond het deze keer dus echt wel heftig!

 

Combinatie

Ik kan nou niet echt zeggen wat de reden is, mijn leeftijd? Peuter erbij? Spanning van de zwangerschap? Ongeloof? Oh ja, en niet te vergeten.. Die hormonen! Ik weet het dus niet precies, een fijne cocktail van dat alles waarschijnlijk. Maar intens van mijn verlof genieten? Nee hoor, dat was ook deze keer lang niet het geval. Een paar dagen voordat ik weer aan het werk mocht, voelde ik eindelijk een beetje de “oude” Kim terug komen. Tsjah, zwangerschapsverlof is er natuurlijk ook niet voor niks..

Thuis

Cis en Kes zijn allebei thuis in het mooie Zijdewind geboren. Ik wilde beide keren heel graag thuis bevallen. Niet ten koste van alles uiteraard, als het ook maar even nodig was geweest had ik me onmiddellijk neergelegd bij een ziekenhuis bevalling.

 

Pijn lijden

Toen ik zwanger was van Kes dacht ik zelfs nog even dat het misschien verstandiger was om gewoon in het ziekenhuis te bevallen. Ik bedoel, toen ik zwanger was van Cis wist ik nog niet hoe een bevalling zou zijn. Nu wist ik natuurlijk wel beter, ik leek wel gek! Pijn lijden terwijl het niet noodzakelijk was..

 

Ziekenhuis tas

Maar toch was ik enorm verdrietig toen mijn bloeddruk aan de hoge kant bleek en ik werd doorgestuurd naar het ziekenhuis. Weken hoopte ik bij elke controle dat dat mijn bloeddruk weer normaal zou zijn. Niet echt bevorderlijk natuurlijk. Maar uiteindelijk mocht ik gelukkig toch “gewoon” thuis aan de gang. Achteraf bedenk ik me dat ik helemaal niet eens een ziekenhuis tas klaar had staan.

 

Half naakt

Toen de weeën ’s avonds begonnen ging ik lekker in mijn eigen bed liggen, beetje soezen. Nog een paar keer even lekker onder mijn eigen douche.. Met mijn eigen fijne spulletjes. En toen ik bleef hangen op 9.5 centimeter, en ik moest gaan lopen en staan om de zwaartekracht zijn werk te laten doen was ik blij dat ik half naakt waggelend met een verband tussen mijn benen in mijn eigen huis was.

 

Eigen slaapkamer

Ik stikte de moord en gooide het laatste kledingstuk ook van me af. En toen ik dus volledig naakt met mijn knieën op de grond en met mijn onderarmen op het bed leunde bedacht ik me nog dat ik dit in het ziekenhuis niet gedurfd had. Waar je al niet mee bezig bent?! Toen Kes er eenmaal was konden we hem in onze eigen slaapkamer bewonderen, wegen en aankleden.

 

Troep

Van de eventuele ‘troep’ heb ik niks gemerkt, toen ik terugkwam van het douchen was mijn bed verschoond en leek het alsof er niets gebeurd was. Lang leve de kraamverzorgster! Vanuit ons bed hebben we ook iedereen gebeld of berichtjes gestuurd. Ik weet nog dat ik zei, wel fijn hoor dat we kunnen blijven waar we zijn en niet hoeven te klooien met een maxi-cosi.

 

Grote zus

Cis was er ook snel bij en voor haar was het vertrouwd om in papa en mama’s bed te liggen, al was het natuurlijk wel een beetje gek dat haar broertje nu ineens uit mama’s buik was. Al weken lang vroeg ze iedere ochtend of haar broertje er al was en nu was het eindelijk zo ver.