Quarantaine leven

Van achter het behang tot over je oren

Ken je dat boek? “Van achter het behang tot over je oren” Ik moet de laatste tijd opvallend vaak aan die titel denken. Ik voel ‘m precies zeg maar.. Goed boek overigens, gaat over opvoeden en ik heb daar heel veel uit geleerd. Ik denk alleen dat ik ‘m nog een keertje ga lezen, even alles in die grijze brij van mij aanscherpen.

Niet schreeuwen

Er staat volgens mij namelijk in dat schreeuwen tegen je kind geen zin heeft. Toen ik het destijds las dacht ik, logisch! Schreeuwen is nergens voor nodig. Als iemand tegen mij schreeuwt dan ga ik daar ook niet beter van luisteren. Sterker nog, ik ga daarvan op mijn achterste poten. Net als een kind waarschijnlijk. Nou, ik heb nieuws voor je.. ik heb de afgelopen weken al meer geschreeuwd dan in de afgelopen 4 jaar bij elkaar.

Gefrustreerde moeder

Er staan in dat boek nog veel meer tips & tricks die altijd vaag door mijn hoofd schieten als ik me weer eens als een gefrustreerde moeder gedraag. Ik werk vanuit huis, tenminste voor zo ver dat mogelijk is. Dat betekent in mijn geval dat zodra Kes overdag in slaap valt, ik als de sodemieter achter de laptop kruip om daar pas weer achter vandaan te komen als hij weer wakker wordt.

Blaadje lostrekken

Als Cis mee werkt natuurlijk! Maar dat schijnt nogal moeilijk te zijn als je 4 bent.. Want als je 4 bent is kleuren, knutselen & kleien helemaal tof. Er moet alleen wel iemand zijn die 10 keer komt kijken wat ze gemaakt heeft, die die ene letter even voorschrijft of het blaadje even netjes los trekt van het grote schetsboek.

Nu al?

Meestal wordt Kes alweer wakker als ik net niks gedaan heb. Hij weet het hopelijk niet maar eigenlijk altijd als hij wakker wordt, dan denk ik steevast “Nee hè? Nu al?!” En vaak gaat het gepaard met een woordenwisseling tussen Cis en mij omdat ze net even te hard riep dat ik naar haar tekening moest komen kijken. Maar misschien had ik het de eerste 3 keer niet gehoord..