Van de eventuele ‘troep’ heb ik niks gemerkt

Thuis

Cis en Kes zijn allebei thuis in het mooie Zijdewind geboren. Ik wilde beide keren heel graag thuis bevallen. Niet ten koste van alles uiteraard, als het ook maar even nodig was geweest had ik me onmiddellijk neergelegd bij een ziekenhuis bevalling.

Pijn lijden

Toen ik zwanger was van Kes dacht ik zelfs nog even dat het misschien verstandiger was om gewoon in het ziekenhuis te bevallen. Ik bedoel, toen ik zwanger was van Cis wist ik nog niet hoe een bevalling zou zijn. Nu wist ik natuurlijk wel beter, ik leek wel gek! Pijn lijden terwijl het niet noodzakelijk was..

Ziekenhuis tas

Maar toch was ik enorm verdrietig toen mijn bloeddruk aan de hoge kant bleek en ik werd doorgestuurd naar het ziekenhuis. Weken hoopte ik bij elke controle dat dat mijn bloeddruk weer normaal zou zijn. Niet echt bevorderlijk natuurlijk. Maar uiteindelijk mocht ik gelukkig toch “gewoon” thuis aan de gang. Achteraf bedenk ik me dat ik helemaal niet eens een ziekenhuis tas klaar had staan.

Half naakt

Toen de weeën ’s avonds begonnen ging ik lekker in mijn eigen bed liggen, beetje soezen. Nog een paar keer even lekker onder mijn eigen douche.. Met mijn eigen fijne spulletjes. En toen ik bleef hangen op 9.5 centimeter, en ik moest gaan lopen en staan om de zwaartekracht zijn werk te laten doen was ik blij dat ik half naakt waggelend met een verband tussen mijn benen in mijn eigen huis was.

Eigen slaapkamer

Ik stikte de moord en gooide het laatste kledingstuk ook van me af. En toen ik dus volledig naakt met mijn knieën op de grond en met mijn onderarmen op het bed leunde bedacht ik me nog dat ik dit in het ziekenhuis niet gedurfd had. Waar je al niet mee bezig bent?! Toen Kes er eenmaal was konden we hem in onze eigen slaapkamer bewonderen, wegen en aankleden.

Troep

Van de eventuele ‘troep’ heb ik niks gemerkt, toen ik terugkwam van het douchen was mijn bed verschoond en leek het alsof er niets gebeurd was. Lang leve de kraamverzorgster! Vanuit ons bed hebben we ook iedereen gebeld of berichtjes gestuurd. Ik weet nog dat ik zei, wel fijn hoor dat we kunnen blijven waar we zijn en niet hoeven te klooien met een maxi-cosi.

Grote zus

Cis was er ook snel bij en voor haar was het vertrouwd om in papa en mama’s bed te liggen, al was het natuurlijk wel een beetje gek dat haar broertje nu ineens uit mama’s buik was. Al weken lang vroeg ze iedere ochtend of haar broertje er al was en nu was het eindelijk zo ver.